Poll – Het Nicolas Cage fenomeen

Nicolas Cage en kwaliteitsfilms: beproefd concept of een volslagen oxymoron? Het antwoord zal allicht verschillen per kijker. De man met de steeds veranderende haartooi levert soms (of vaak) bedenkelijke prestaties, al dan niet met krankzinnige intonaties en fluctuerende accenten; denk maar aan CAPTAIN CORELLI’S MANDOLIN (2001) of check zelf even de trailer van OUTCAST (2014), mocht er twijfel bestaan. Cage is zelden ingetogen (hoewel, zie JOE, 2013), en schakelt doorgaans naar een over-the-top register dat nu eens vervreemdend werkt (THE WICKER MAN, 2006), en dan weer perfect aansluit bij de algemene toon van de film (THE BAD LIEUTENANT: PORT OF CALL – NEW ORLEANS, 2009). En wat doe je met Cage in VAMPIRE’S KISS (1988) modus? Geniaal in zijn absurdisme of bron van onbedoelde komedie? Of je nu voor- of tegenstander bent, het is de input van Cage die deze laatste film wel memorabel maakt.

Soms is hij super, zoals in de vergeten thriller RED ROCK WEST (1993), haalt hij terecht een Oscar binnen voor LEAVING LAS VEGAS (1995), of kanaliseert hij zijn, euhm, aparte vorm van acteren in personages die hem op het lijf geschreven zijn, zoals in MATCHSTICK MEN (2003) en KICK ASS (2010). En wie kan beweren dat films als CON AIR (1997) en FACE/ OFF (1997) geen guilty pleasures zijn? De man is steeds fascinerend in interviews, leverde ontelbare memorabele gifs op, talloze parodieën én gaat zelfspot nooit uit de weg. Als je hem niet au sérieux kan nemen, dan geeft dat niet want daar heeft hij kijkers de laatste jaren weinig aanleiding toe gegeven in wat hij zelf omschrijft als een reeks films waarin hij veelal een bewuste, experimenteel-Westerse benadering van Kabuki opvoerde. Of was het ‘nouveaux Sjamanisme’? Nic Cage is, zoals een recente aflevering van COMMUNITY op hilarische wijze aantoonde, een ongrijpbaar, lichtjes gestoord mysterie dat tegelijk kan frustreren én entertainen met zijn excentrieke, maar immer onbevreesde acteerstijl.

De acteur vierde afgelopen januari zijn 51ste verjaardag, en is al ruim 3 decennia actief in de filmindustrie. Geen enkele filmfan die dus nog nooit van Cage gehoord heeft. Maar hoe ligt hij nu precies in de markt bij het Cineme publiek? Pik enkele filmpjes mee, en geef ons onderaan deze pagina jouw mening over het polariserende fenomeen dat bekend staat als … Nicolas Cage.

Stemmen doe je onderaan en verloopt volledig anoniem, zonder te moeten inschrijven, registreren of inloggen op Facebook.

Tal van gedenkwaardige momenten uit het oeuvre van de enige echte man met ‘Cage rage’. Vooral veel WICKER MAN en VAMPIRE’S KISS, waarin Cage de rol van Peter Loew op zich neemt, een literair agent die zijn grip op de realiteit steeds meer verliest en zichzelf overtuigt dat hij verandert in een vampier.

Wij voegen graag onderstaande scène nog toe uit BAD LIEUTENANT, een pikzwarte crime-comedy van Werner Herzog waarin Cage een agent met chronische rugklachten speelt. Om de pijn draaglijk te maken doet hij een beroep op allerlei drugs, met ‘classic cage’-gedrag tot gevolg. Naar het einde van de film toe worden kijkers ook nog getrakteerd op één van de beste Cage-oneliners: “shoot him again, his soul’s still dancing“.

Cage neemt zichzelf niet al te serieus en staat nooit boven zelfspot. “Psychotic? It’s all just semantics”.

Een verhaal vol meta-tournures van de pen van topscenarist Charlie Kaufman (BEING JOHN MALKOVICH, ETERNAL SUNSHINE OF THE SPOTLESS MIND), over Charlie Kaufman zelf. Nicolas Cage speelt zowel Charlie als diens broer in een film die hem zijn tweede Oscarnominatie opleverde. ADAPTATION is een must voor elke filmfan!

Gewoon om de mensheid er af en toe eens aan te herinneren dat hij nog in staat is ingetogen acteerprestaties te leveren, verbindt Nicolas Cage zich zo nu en dan aan projecten als JOE. Het resultaat? Een goede film die op veel bijval kon rekenen bij critici. Ook zeker een aanrader voor fans van Tye Sheridan (MUD).

[poll id=”101″]